پرونده‌ی اریک کلاپتون

اریک پاتریک کلاپتون در سال ۱۹۴۵ در خانه ی پدربزرگ و مادربزرگش در منطقه ی ساری (Surrey) در جنوب شرقی انگلستان متولد شد. پدر او ادوارد والتر فرایر یک سرباز کانادایی بود که برای شرکت در جنگ جهانی دوم به انگلستان فرستاده شده بود و پیش از تولد اریک به زادگاهش نزد همسر اصلی اش بازگشت. از آن جایی که مادر او پاتریشیا ماری کلاپتون ۱۶سال بیشتر نداشت و نمی توانست به تنهایی اریک را بزرگ کند؛ پدر و مادر پاتریشیا سرپرستی اریک را به عهده می گیرند. پاتریشیا بار دیگر ازدواج می کند و از انگلستان می رود و اریک تا ۹ سالگی با این گمان زندگی می کند که پاتریشیا خواهر اوست و پدربزرگ و مادربزرگ او، پدر و مادرش هستند. اریک در خانواده ای اهل موسیقی رشد کرد. مادربزرگ اریک نوازنده ی پیانو بود. دایی و مادر او به گروه های موسیقیِ بزرگ علاقه ی زیادی داشتند و بعدها پاتریشیا به رِی کُلمن (نویسنده ی زندگی نامه ی اریک کلاپتون) می گوید که پدرِ اریک هم موزیسینِ با استعدادی بوده و در گروه های محلی انگلستان پیانو می نواخته است.
اریک تا ۹ سالگی و پیش از فهمیدنِ واقعیت درباره ی مادرش؛ در مدرسه شاگردِ آرامی بود. او به عنوان دانش آموزی موفق و علاقه مند به هنر شناخته می شد. اما تاثیرِ منفی موضوعِ مادرش، اریک را به فردی گوشه گیر و دمدمی تبدیل کرد. او با نمره هایی پایین ترک تحصیل کرد.۲ سالِ بعد را در مدرسه ای دیگر گذراند و سپس وارد شاخه ی هنر در مدرسه ای به نام هالیفیلد رُود شد.
در سال ۱۹۵۸ موسیقیِ راک اند رول دنیا را فرا گرفته بود. اریک برای تولد ۱۳ سالگی خود، یک گیتار درخواست می کند. پدربزرگ و مادربزرگش یک گیتار ارزان قیمتِ آلمانی برایش تهیه می کنند. اما به دلیلِ کیفیتِ پایین ساز، اریک آن را کنار می گذارد.
اریک پس از آن، وارد یک دوره ی یک ساله ی کارآموزی در کالجِ «کینگ استون» می شود که در اواخرِ دوره به دلیلِ تمرین کم، از آنجا اخراج می شود. بعد ها کلاپتون این دوره از زندگی اش را، دوره ای توصیف می کند که در آن تمام وقتش، صرفِ نواختن گیتار و شنیدن موسیقی بلوز می شده است.

اریک به‌دلیلِ شخصیتِ درون‌گرا و کاوش‌گرِ خود، به دنبالِ ریشه‌هایِ موسیقی راک‌اند‌رول می‌گردد و به موسیقیِ بلوز می‌رسد. او موسیقی بلوز را متناسب با شخصیت خود می‌یابد و تمام عمر دلبسته‌ی آن می‌شود. در سال ۱۹۶۲ به کمکِ پدربزرگش، یک گیتار الکتریک گیبسون مدل ES365 می‌خرد. چراکه افرادی مانندِ فردی کینگ ، بی‌بی کینگ ، مادی واترز و بادی گای؛ که به آنها علاقه‌مند بود از این گیتار استفاده می‌کردند. اریک در همان سالها، نوازندگیِ خیابانی می‌کرد و برای تامین مالی خود درکنار پدربزرگش که استادکارِ ساختمانی بود به عنوان کارگر کار می‌کرد. در سال ۱۹۶۳ اریک ۱۷ ساله به اولین گروه خودش به نامِ The Roosters ملحق شد که در همان سال، گروه از هم می‌پاشد و بلافاصله بعد از آن، اریک به گروهی پاپ، به اسم Casey Jones and The Engineers ملحق میشود. در سال ۱۹۶۳ اریک برای خودش شهرت خوبی بدست آورده بود و این شهرتِ او، به گوش اعضای گروه "Yardbirds" رسید. اریک به عنوان عضوی از این گروه استخدام شد. در طول ۱۸ ماهی که در گروه یارد‌بیردز فعالیت می‌کرد با‌عنوان Slow Hand شناخته می‌شد. چراکه اریک به دلیل گرایشاتِ بلوزی خود، نیازی به سرعت بالا در نواختن احساس نمی‌کرد. کلاپتون در سال ۶۴ و ۶۵ دو آلبوم با گروهِ یاردبیردز ضبط می‌کند. در این بین همچنان به تحقیق خود درباره‌ی موسیقی بلوز ادامه می‌دهد و در نهایت زمانی که گروه به سمت و سویِ تجاری حرکت می‌کند از آن جدا می‌شود.
اریک پس از آن، وارد یک دوره ی یک ساله ی کارآموزی در کالجِ کینگ استون می شود که در اواخرِ دوره به دلیلِ تمرین کم، از آنجا اخراج می شود. بعد ها کلاپتون این دوره از زندگی اش را، دوره ای توصیف می کند که در آن تمام وقتش، صرفِ نواختن گیتار و شنیدن موسیقی بلوز می شده است.

در سال ۱۹۶۵ جان میل از اریک دعوت می کند که با گروه John Mayall’s Bluesbreakers همکاری کند. با این گروه بود که اریک اسم و رسم کاملی به عنوان گیتاریست کسب میکند و لقب God را روی اریک می‌گذارند. در سال ۱۹۶۶ از بلوز‌بریکرز جدا می‌شود و با همراهی جک بروس و جینجر بیکر، گروه Cream را راه می‌اندازند و ۳ آلبوم ضبط می‌کنند و در سرتاسر جهان اریک کلاپتون به عنوان یکی از برترین نوازندانِ گیتارِ بلوز شهرت پیدا می‌کند. اریک بسیاری از قطعه‌هایِ گذشتگانِ بلوز را بازسازی و اجرا می‌کند. پس از، از‌هم پاشیدنِ گروه Cream؛ اریک اولین سوپر گروه خود را به‌نامِ Blind Faith پایه گذاری می‌کند. سوپر گروه به گروهی موقت می‌گویند که بهترین نوازندگان سازهای مختلف را دورهم جمع می‌کند. از آنجا که اریک، علاقه‌ی چندانی به دیده شدن نداشت؛ به عنوان نوازنده‌ی جانبی یا Sideman به همکاری با غول‌های موسیقی می‌پردازد و پس از چندی اولین آلبوم شخصی خود را تحتِ نامِ خود منتشر می‌کند.

پایان پرونده ی اریک کلاپتون - پادشاه سفیدِ بلوز
سردبير اين پرونده: اميرحسين نوروزى
با همكارى حسين جندقى و حميد صالحى
تهیه شده در گروه هنری فیل